Werken onder de Soedanese vluchtelingen is een van de meest tot bescheidenheid manende ervaringen die ik heb meegemaakt in heel mijn leven. Na verschillende uren reizen door de Negev woestijn kwam het House of Light team aan bij de gevangenis waar honderden Soedanese vluchtelingen worden vastgehouden. Na aankomst werd ons team van 12 personen verdeeld in vier groepen die naar 8 verschillende vluchtelingenkampen gingen. Ik werd ingedeeld met een Arabische voorganger en langzaam liepen we naar het onbekende in “kamp 4”, waar ongeveer 300 Arabisch- en Tigrinya-sprekende vluchtelingen verblijven.

 

We plaatsten een keyboard en ik speelde diverse Arabische liederen. Omdat deze liederen onbekend waren bij de groep, nam de Arabische voorganger de tijd en zorg om de betekenis van de woorden van het lied uit te leggen. Veel van de jonge mannen zongen graag mee en het was duidelijk dat zelfs een eenvoudig en onbekend lied hoop in hun harten bracht. Na een korte tijd van lofprijzing vertelde mijn partner een korte boodschap van hoe krachtig de liefde van onze Hemelse Vader is. Die is zo geweldig groot, dat God Zijn Geliefde Zoon naar het kruis stuurde om voor ons te sterven. Ondanks de taalbarrières was het duidelijk dat deze mannen gezegend waren doordat wij kwamen en in hun gezelschap verkeerden.

 

Het aantal mensen dat luisterde naar de boodschap van de voorganger was verrassend laag. Echter, zodra we Bijbels begonnen te verspreiden, leken mannen overal uit het niets vandaan te komen. We konden het beschermende omhulsel van de boeken niet snel genoeg openen om Gods Woord te geven aan uitgestrekte handen. Tigrinya, Engelse, Amhaarse, Franse en Arabische Bijbels verdwenen sneller dan ik ooit had kunnen vermoeden. Ik begrijp dat veel van deze mannen zo graag de Bijbel aanpakten ten eerste omdat het in hun eigen taal is en ten tweede omdat ze verder niets bezitten. Wat hun motivaties ook waren, we prijzen de Heer voor hun honger naar het Woord en we bidden en vertrouwen dat Hij hierdoor tot hen zal spreken. Alle vluchtelingen kregen ook een geschenktas met diverse snacks.

 

In het kamp waar de vrouwen en kinderen vastzitten bewoog Gods Geest om de levens van de vluchtelingen aan te raken. Toen we opgenomen lofprijzingsliederen in het Tigrinya speelden, dansten de vrouwen, jongedames en kinderen met ons mee. Zelfs zij die bleven zitten, glimlachten en klapten in hun handen. We prijzen God voor de jongedame die ons van het Arabisch in het Tigrinya vertaalde. Ze sprak met groot enthousiasme. Met heel haar hart wilde ze dat iedereen de hoop van Gods liefde en genade in Jezus zou begrijpen. De meerderheid van de vluchtelingen heeft een moslimachtergrond, maar sommigen waren christen. Vooral twee vrouwen waren erg dankbaar voor de zegen en bemoediging die onze aanwezigheid hen gaf.

 

Na hun tijd in deze gevangenis zullen de vluchtelingen worden vrijgelaten om hun leven en werk te vinden in de grote stad Tel Aviv. Het is duidelijk dat deze mannen, vrouwen en kinderen in grote nood verkeren: geestelijk, materieel en emotioneel. De waarheid is dat wij net als elke andere organisatie niet de resultaten van ons werk goed kunnen vaststellen. Het effect is vooral in de geestelijke wereld, meer dan in de materiële. Deze fysieke problemen waar ze mee te maken krijgen zijn te groot om met een enkele activiteit op te lossen (zoals King’s Kids en andere organisaties die warme maaltijden brengen naar het oude busstation van Tel Aviv waar deze mensen hun tijd doorbrengen). We kunnen alleen bidden en vertrouwen dat de woorden van waarheid die in hun levens gezaaid werden niet tevergeefs zullen zijn. God houdt deze mensen in Zijn hand en terwijl we de omvang van hun noden niet eens kunnen beseffen, kan Hij dat wel. Moge de genade van Zijn liefdevolle aanwezigheid deze kostbare mensen omringen en beschermen.