Ik dank mijn God altijd wanneer ik aan u denk, telkens wanneer ik voor u allen bid. Dat doe ik vol vreugde, omdat u vanaf de eerste dag tot nu toe hebt bijgedragen aan de verspreiding van het evangelie. (Filippenzen 1:3-4).

Om 7.00 h ging de huistelefoon. Ik rende ernaartoe om op te nemen. Het was de dag waarop we dachten te kunnen uitslapen na een hele maand van klaarleggen van Bijbels en boeken en andere christelijke materialen in diverse talen en daarna heel vroeg opstaan om eten voor onszelf en diegenen die met ons samenwerken te maken om gevangenissen te bezoeken. Meestal gingen we om 6.00 h en soms nog eerder weg van huis om 8.30 h op onze bestemming aan te komen. Vertrouwend op de Heer voor goede resultaten bezochten we gedetineerden van christelijke achtergrond in meer dan 20 gevangenissen over heel het land.

“Mag ik Abu Naeem (Anis) spreken?”, vroeg de stem aan de andere kant.

Ik herkende die stem. Het was K, een gevangene die we de dag daarvoor bezocht hadden. Anis nam de telefoon over en nog voordat hij hem goedemorgen kon zeggen hoorde hij:

“Ik kan niet wachten. Ik kon de hele nacht niet slapen. Ik moet je vertellen wat me vannacht gebeurd is. Jezus sprak tot me. Hij sprak vannacht echt tot me.“

“Hoe? Wat is er gebeurd?” , vroeg Anis met stralend gezicht en zijn stem klonk heel enthousiast.

“Door Zijn Woord: Want de mensenzoon is Heer en meester over de sabbat (Mattheus 12:8). Ik heb in gebed Mattheus 11 gelezen, waar u ons uit onderwees. Ik vertelde Jezus dat ik bij Hem wilde komen met mijn lasten. Ik bleef lezen naar hoofdstuk 12 waar vers 8 bij mij een licht deed opgaan. Ik weet niet wat er gebeurde, maar nu weet ik dat ik geloof dat Jezus de Zoon van God is. Dat is Hij echt. Vertel dit alstublieft aan Nikolay en aan mijn voormalige celgenoot. Laat hen zich met mij verheugen. Ik wil jullie allemaal laten weten dat jullie werk met mij vrucht draagt. Ik wil snel weer met jullie samenzitten. Er is zoveel om over te praten”.

Specifiek deze gevangene had lange discussies met Anis en Nikolay over of Jezus de Zoon van God is. Welke Bijbelverzen ze hem ook toonden, hij werd niet overtuigd.

De Heer stuurde hem een celgenoot, die de Heer aannam als zijn Redder en begon te groeien in geloof en daarover ook te vertellen en ook over verlossing van vroegere moeilijke ervaringen en zijn dagelijkse toewijdingen. Deze celgenoot werd vrijgelaten voordat hij een resultaat van zijn pogingen met K kon zien.

Maar op de tijd van de Heer raakte de Heilige Geest K’s hart aan en schudde hem van binnen door bovenstaand Bijbelvers dat we nooit aan hem getoond hebben.

Het is niet belangrijk wie plant of wie begiet; alleen God is belangrijk, want hij doet groeien (1 Korintiers 3:7).

Een paar dagen later mocht K een paar uur met verlof om zijn vrouw en familie te ontmoeten. Hij belde ons op en nodigde ons uit. Hij zei rechtuit voor al zijn familieleden die hem kwamen bezoeken:

“Jezus is de Zoon van God.”